امام سجاد (ع) :
هر مومني که بگريد بر قتل حسين (ع) به نحوي که اشک بر چهره اش جاري شود ، خداوند او را جاودانه در خانه اي از خانه هاي بهشت جا مي دهد.

حسين بيشتر از آب تشنه لبيک بود ، اما افسوس كه به جای افكارش زخم های تنش را نشان مان دادند و بزرگترين درد او را بی آبی نامیدند.

 آنان که رفتند، کاری حسینی کردند. آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند و گرنه یزیدی اند .

فرارسیدن ماه محرم ماه عزای مسلمین جهان را به پیشگاه مقدس مولایمان اقا امام زمان (عج) تسلیت عرض می نمایم...

قیامت بی حسین غوغا ندارد

شفاعت بی حسین معنا ندارد

حسینی باش که در محشر نگویند

چرا پرونده ات امضاء ندارد

حـــــرم كه باشی…

بـــــــاران هـم که ببارد…

نــور علی نــور می شود هوای دلتــــــــ…

كافیستــــــ بایستی مقابل گنبــد…

ورودی صحـــن گوهــرشاد…

سرتــــــ را بالا بگیری و هـی نگاه كنی و

هی بـــــاران ببارد و هـی خیــــس شود نگاهتــــــ…

كافیستــــــ بـــــاران حایل شود میان نگاه تـــــو و گنبـد زرد طــــلا…

.

 السلام علیک یا علی بن موسی الرضــــــــــا (ع)

وقتي مــــــولامــ بياد ديگــــــه با افتخــــــار قدمـــ ميزنمـــ تو كــــــربــــــلا 

وقتي مولامــــــ بيــــــاد ديگه دل كسي نميــــــلرزه 

كه حــــــرم عمــــــه و داعــــــش...

يــــــا زهــــــرا (س)

اینجا جان آدمها به اندازه یه بطری نوشابه می ارزد انگار

....

کفش کدام کودک جا مانده و خودش رفته

آورده بودن اورا تا در ابتدای سالهای زندگیش

مقام ابراهیم را تجربه کند و ابراهیمی زندگی کند

ما نمیتوانیم بی رحم باشیم

کفش بچگانه که میبینیم در دلمان روضه به پا میشود

به یاد حاجی شش ماه

خودمان را غرق در اشک میبینم

وقتی به اسماعیل حسین فکر میکنم

دارم به قلبم رجوع میکنم

زبانم به نفرین نمی چرخد

دعا میکنم برای بانیان حادثه

راه بسته اند و تشنه شده اند

چقدر قصه برایم آشناست

حالم شبیه محرم است

محرم و محرم

دلنوشته سید علی ضیا

عید قربان عید عبادت و بندگی و عید اطاعت از قادر یکتا

نزول فیض رب العالمین است

حلول «عید قربان» در زمین است

عید سعید «قربان»، جشن «تقرب» عاشقان حق

عیدقربان، روز اوج بندگی و تجلی ایثار ابراهیمی

عید قربان ، پر شکوهترین ایثار و زیباترین جلوه ی تعبد در برابر خالق یکتا

عیدقربان، جشن رهایی ازاسارت نفس وشکوفایی ایمان ویقین ،عیدسرسپردگی وبندگی

عید اضحی رسم و آئین خلیل آزرست

بعد آن ،عید غدیر، روز ولای حیدر است

عید قربان با نماز و عبادتش، با ذکر و دعایش، با قربانى و صدقات و احسانش، بسترى براى جارى ساختن مفهوم عبودیت و بندگى است

ز اسماعیل جان تا نگذری مانند ابراهیم

به کعبه رفتنت تنها نماید شاد شیطان را

کسی کو روز قربان، غیر خود را می کند قربان

نفهمیده است هرگز معنی و مفهوم قربان را

حلول تازه داده فیض سبحان

چه زیبا منجلی شد «عید قربان»

بگذر از فرزند و جان و مال خویش

تا خلیل اللّه ِ دورانت کنند

سَر بِنه بر کف، برو در کوی دوست

تا چو اسماعیل، قربانت کنند

خواهی که تو را کعبه کند استقبال

مایی و منی را به منا قربان کن

خوشا «ذی‌الحجه» روز عید قربان

شروع داستان عشق و ایمان

عید قربان، یعنى فدا کردن همه «عزیزها» در آستان «عزیزترین»، و گذشتن از همه وابستگى ها به عشق مهربان ترین.

عید قربان، جلوه‌گاه تعبد و تسلیم ابراهیمیان حنیف است و فصل قرب مسلمانان به خداوند در سایه عبودیت.

عید قربان، عید فداکارى، ایثار، قربانى، اخلاص و عشق و بندگى

عید قربان، یادآور زیباترین نمونه تعبد انسان در برابر خداوند متعال است.

عید قربان، بالاترین نقطه اى است که اوج مقام بشر تعیین مى شود و تا ابد، درجه ایمان با همان نقطه سنجیده مى گردد.

عید قربان، عید شرافت بنى آدم است و کرامت انسانى اش؛

جشن رها شدن از قید پدرانى است که جان فرزند خویش را نذر قربان گاه ها مى کردند.

عید قربان، سرآغاز حکومت توحید است و تولد ایمان و مرگ تردید.

عید قربان، نقطه عطف آزادى است در تاریخ اسارت ها و بردگى هایى که بر انسان تحمیل شده بود.

عید قربان، عید سربلند بیرون آمدن از امتحان عبودیت است.

عید قربان روز رها شدن از تعلقات دنیوی و رهایى از هر آنچه غیر خدایى است.

مبارک باد عید قربان، نماد بزرگ ترین جشن رهایى انسان از وسوسه هاى ابلیس.

بـه سر مـی پـرورانم من هوای حضرت بـاقر (ع)

بـه دل باشد مرا شوق لقای حضرت باقر (ع)

زعشقش جان من بر لب رسیده کس نمی دانـد

کـه نبود چاره ساز من سوای حضرت باقر (ع)

کوله بارِ سفـر را که می بندی …

می مانی با یک بغل التـماس دعا و دستانِ خـالی

اما پـُـر از حـاجت !

می آیی زیـارتِ امام ... شایــد هم حـجِ فقــرا ..

و تــو حـاجی می شـوی!

می آیـی با پای پیـاده

یا چـرخ هایی که تا اینجـا می دونـد

و تـو را می رسانند تا آسـمانِ اینجـا ...

"بانو"..

کاش بدانی هر نگاهی لایق لمس نگاهت نیست..

و هر دستی لایق "هم دستی ات" ..

و هر دلی لایق "هم دلی ات"..

راستش اینجا هر "همی" لایق "هم" بودن نیست!..

هوا ابری است!

آفتاب که سر بزند خواهی دید که اینجا هنوز هم دستان پاک "هم دست" دارند..

و دل های پاک "هم دل"...

هر جمعه به جاده آبي نگاه مي كنم

و در انتظار قاصدكي مي نشينم كه قرار است خبر گامهاي تو را براي من بياورد،

گام هاي استوار و دستهاي سبزت را.

اگر بيايي، چشمهايم را سنگفرش راهت خواهم كرد.

تو مي آيي و در هر قدم، شاخه اي از عاطفه خواهي كاشت

و قاصدكي را آزاد خواهي كرد.

تو مي آيي و روي هر درخت پر شكوه لانه اي از اميد

براي كبوتران غريب خواهي ساخت.

صداي تو، بغض فضا را مي شكافد.

فضاي مه آلودي كه قلب چكاوكها را از هر شاخه درختش آويزان كرده اند.

تو با دستهايت بر قلبهاي شقايق ها رنگ سبز اميد خواهي زد

و با رنگ پر معناي دريا خواهي نوشت:" به نام خداي اميدها"!

تو مي آيي در حالي كه دستهايت پر از گلهاي نرگس است.

تو دل سرد يكايك ما را با نواهاي گرمت آفتابي مي كني

و كعبه عشق را در آنها بنا خواهي كرد.

دست نوازش بر سر ميخك هايي خواهي كشيد كه باد كمرشان را خم كرده است.

تو حتي بر قلب كاكتوسها هم رنگ مهرباني خواهي زد

تو مي آيي و با آمدنت خون طراوت و زندگي در رگهاي صبح جريان پيدا خواهد كرد...

تو مي آيي اي پسر فاطمه ،

يوسف زهرا يا مهدي.

به اميد آن روز!

ای كه هزار، هزار شمع در انتظار يك نگاه تو سوختند .

شوری است عشق تو و دلنشين غمی است

به انتظار قدم‌‌هايت زيستن، 

بدان كه مصراع زندگيم با قافيه تو پايان خواهد يافت.

 بيا كه اگر تو بيايی تمامی شب‌های يلدای غم سپيده صبح را

مهمان هميشگی دلم خواهد كرد...

نمی دانم آيا دل كوچكم تا ظهور تو در تكاپو است

يا تا غروب آرزوهايش چيزی نمانده....

اما ... غمگين‌ام و می ترسم كه دلم از جنب و جوش بيافتد و تو نيایی....

افسوس، من و كلمات مجنونم شايد روز آمدنت را نبينيم

من به همه كسانی كه آن روز تو را می بينند

و در دو سوی خيابان‌ها قلب های سبزشان را به تو هديه می دهند، حسوديم می شود!

ای مهربان من تو کجایی که این دلم

مجنون روی توست که پیدا کند تو را

ای یوسف عزیز چو یعقوب صبح و شام

چشمم به کوی توست که پیدا کند تو را...

السلام علیک یا صاحب الزمان (عج)

مهربان خدایم

طلوع که میکنم طلوع کرده ای

سالها قبل

در سرزمینی که روحم را دمیدی بر پیکره ی وجود

و آنگاه سایه به سایه آمدی و صدایم زدی

و من غرق بودم در تاریکی شبها

و اینک تو را دارم در این طلوع سپید خوبی ها و پاکی ها

و چه میدانند انسان ها چه میگوید این کوچکترین و کوچک دل ترین بنده ات

که مخلصانه سر بر درگاه تو فرود آورده….

و سپاس میگویمت بی وقفه….

دوستت دارم

شکر….